سندرم خستگی مزمن چیست؟

سندرم خستگی مزمن نوعی اختلال پیچیده است که سبب خستگی بیش‌ از‌ حد می‌شود و ممکن است بیشتر از ۶ ماه طول بکشد. علائم این بیماری با فعالیت جسمی یا ذهنی شدت می‌گیرند و با استراحت کاملا برطرف نمی‌شوند. اگر شما هم این روزها دچار خستگی زیادی می‌شوید و به سندرم خستگی مزمن شک کرده‌اید، پیشنهاد می‌کنیم تا انتهای این مقاله از گروه تشخیصی درمانی فرجاد با ما همراه باشید.

 

 

سندرم خستگی مزمن (CFS) که سندرم آنسفالومیلیت میالژیک (ME) هم نامیده می‌شود، نوعی بیمای مزمن و پیچیده و ناتوان‌کننده است. این بیماری موجب خستگی زیادی می‌شود که علائم آن را نمی‌توان به سایر بیماری‌ها نسبت داد. افراد مبتلا به این بیماری بیشتر مواقع، حتی زمانی که فعالیت خاصی نمی‌کنند، احساس خستگی کمبود انرژی زیادی می‌کنند.

 

 

ژنتیک: احتمال بروز این بیماری در بعضی خانواده‌ها بیشتر است.

عفونت: بعضی افراد بعد از بهبودی از عفونت باکتریایی یا ویروسی به این بیماری مبتلا می‌شوند.

آسیب جسمی یا روانی: بعضی افراد گزارش می‌دهد که مدت کوتاهی قبل از شروع علائمشان دچار جراحت یا استرس روانی شده‌اند یا عمل جراحی رویشان انجام شده است.

مشکل سوخت‌وساز بدن: تبدیل سوخت بدن مثلا تبدیل چربی یا قند به انرژی در بدن بعضی افراد درست انجام نمی‌شود.

 

 

 

سن: این بیماری ممکن است در هر سنی بروز کند، اما بروز آن در افراد جوان و میان‌سال بیشتر است.

جنس: زنان بیشتر از مردان به سندرم خستگی مزمن مبتلا می‌شوند، اما شاید این موضوع به این دلیل است که زنان بیشتر از مردان علائمشان را به پزشک اطلاع می‌دهند.

سموم محیطی

 

 

علائم این بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت‌اند. همچنین شدت علائم در روزهای مختلف متفاوت است. علامت اصلی یا شاخص این بیماری کسالت بعد از تمرین (PEM) است که یعنی خستگی شما بعد از تمرین یا تلاش ذهنی بدتر می‌شود و با استراحت یا خواب برطرف نمی‌شود. کسالت بعد از تمرین ناتوان‌کننده است و توانایی شما برای انجام فعالیت روزانه منظم را کاهش می‌دهد. 
 

سندرم خستگی مزمن ممکن است ناگهانی یا تدریجی و طی ماه‌ها یا سال‌ها ایجاد شود. میزان فعالیت لازم برای بروز علائم بیماری با توجه به شرایط افراد متفاوت است. مثلا اگر بیماری شما خفیف باشد، ممکن است بعد از پیاده‌روی یا دویدن دچار علائمش شوید، اما اگر بیماری شدید باشد، ممکن است بعد از خواندن کتاب یا مسواک‌زدن هم علائم بروز کنند. همچنین ممکن است علائم بیماری بلافاصله بعد از فعالیت یا ۳ روز بعد بروز کنند و ۲۴ ساعت یا چند روز طول بکشند. در موارد شدیدتر، علائم تا هفته‌ها و ماه‌ها ادامه می‌یابند.

 

 

• خستگی زیاد بعد از فعالیت جسمی یا ذهنی

• مشکلات مربوط به حافظه، مهارت‌های فکری و کاهش تمرکز

• سرگیجه‌ای که با حرکت از حالت درازکش یا نشسته به حالت ایستاده بدتر می‌شود

• درد عضله یا مفصل

• نوسانات خلقی

• گیجی

• تب خفیف

• افسردگی

• تغییرات گوارشی مثل حالت تهوع، یبوست یا اسهال

• خواب بی‌کیفیت

بعضی از افراد علائم دیگری مثل سردرد، گلودرد و حساسیت غدد لنفی در گردن و زیر بغل را هم دارند. همچنین ممکن است این افراد به نور، صدا، بو، غذا یا دارو حساس‌تر شوند.

 

 

 

علائم این بیماری ممکن است ظاهر و ناپدید شوند و معمولا با فعالیت جسمی یا استرس روانی بروز می‌کنند. برای این افراد دشوار است که برنامه کاری منظم را حفظ کنند یا حتی در خانه از خودشان مراقبت کنند. بعضی افراد به حدی ضعیف‌ می‌شوند که حتی نمی‌توانند در دوره‌های مختلف بیماری از رختخواب بیرون بیایند و بعضی از افراد به ویلچر نیاز پیدا می‌کنند.