تصویربرداری دیفیوژن (Diffusion Imaging)، با بررسی جزئی ساختارها در مقیاسی که با روش های دیگر قابل دسترسی و مشاهده نیست، روشی کارآمدتر نسبت به ام آر آی (MRI) معمولی در برخی اختلالات و بیماری ها محسوب می شود.
این روش تصویربرداری از حرکت براونی مولکول های آب در بافت استفاده می کند. این حرکت در واقع همان حرکت تصادفی مولکول هاست. انتشار مولکول ها اغلب وابسته به انرژی جنبشی آنها و حرارت (دما) است، اما در مواردی، ویژگی های انتشار به علت بافت های زیستی، فعل و انفعالات شیمیایی و دیگر عوامل تغییر میکنند؛ بنابراین، انتشار آب به عنوان انتشار ظاهری منسوب شده و معمولا کنتراست ساختارها با انتشار بالا روشن بوده و ساختارها با انتشار پایین تیره اند.
مزایا:
معایب:
مزایا:
(DTI) روشی کارآمد در عملیات کلینیکی تصویربرداری مغز برای گروه های مختلف بیمار محسوب می شود.
به منظور فراهم نمودن اطلاعات کمی و کیفی دقیق برای کمک به بررسی، مشاهده و مطالعه ی غیرتهاجمی ساختار رشته ی فیبر در مغز انسان، این روش بسیار کارآمد است اما این روش هنوز در مراحل اولیه بوده و نیاز به تحقیق و توسعه ی بیشتری در این شاخه می باشد.
[۱]-Probabilistic Monte Carlo based mapping of cerebral connections utilising whole-brain crossing fibre information, G. J. M. Parker and D. C. Alexander. In C. J. Taylor and A. Noble, editors, Information Processing in Medical Imaging (IPMI'۰۳)
[۲]-A framework for a streamline-based probabilistic index of connectivity (PICo) using a structural interpretation of MRI diffusion measurements, G. J. M. Parker, H. A. Haroon, and C. A. M. Wheeler-Kingshott
[۳]-Ge Y, Tuvia K, Law M, et al. Corticospinal tractdegeneration in brainstem in patients with multiplesclerosis: Evaluation with diffusion tensor tractography