انواع روش های بیوپسی در تشخیص سرطان

بیوپسی در واقع روندی برای جداسازی بخشی از بافت و یا نمونه ای از سلول های بدن برای آنالیز در آزمایشگاه می باشد. به در صورتی که بیمار، خود علائمی مشاهده کند و یا پزشک وی به ناحیه ای مشکوک شده باشد، بیوپسی کمک شایانی را در تشخیص خوش خیم یا بدخیم بودن بافت مورد نظر ایفا می کند؛ با وجود اینکه روش های تصویربرداری از جمله اشعه ایکس، کاربردهای فراوانی در تشخیص انواع توده ها و نواحی غیرطبیعی و مشکوک دارا می باشند، اما در اکثر سرطان ها، چنین روش های تصویربرداری به تنهایی نمی توانند سرطانی یا غیر سرطانی بودن سلول ها را به طور قطعی مشخص کنند و برای تشخیص دقیق نیاز به انجام بیوپسی می باشد.

 

برخی از انواع روش های بیوپسی:

بیوپسی سوزنی:

در این روش، پزشک با استفاده از سوزنی مخصوص، سلول های ناحیه مشکوک را استخراج می کند. بیوپسی سوزنی اغلب در مواردی چون توده های سینه یا گره های لنفاوی متورم انجام می شود که پزشک قادر به لمس تومور از روی پوست باشد. زمانی که بیوپسی سوزنی به صورت ترکیبی با روش های تصویربرداری از جمله اشعه ی ایکس انجام شود، می تواند در جمع آوری سلول ها از مناطق مشکوک که قادر به لمس از طریق پوست نیستند نیز، کاربرد داشته باشد.



انواع روش های بیوپسی سوزنی شامل موارد زیر می باشد:

آسپراسیون با سوزن ریز (Fine-needle):
در این روش، سوزنی ظریف و دراز به داخل ناحیه ی مشکوک وارد شده و مایع و سلول ها توسط سرنگ به بیرون کشیده می شوند و مورد آنالیز قرار می گیرند.

بیوپسی با سوزن هسته ای (Core needle):
جهت انجام این روند، سوزنی بزرگتر با لبه ی تیز استفاده شده که به کمک آن برشی ستونی از بافت ناحیه ی مشکوک استخراج می شود.

بیوپسی به کمک وکیوم (Vacuum-guided):
طی این روش، به کمک دستگاه مکش، میزان مایع و سلول هایی که از طریق سوزن استخراج می شوند، افزایش می یابد. نکته مثبت این روش آن است که با اعمال این افزایش، تعداد دفعات وارد شدن سوزن به بدن جهت استخراج میزان کافی سلول ها برای آنالیز، کاهش می بابد.

بیوپسی تحت هدایت تصویربرداری (Image-guided):
در واقع این روش ادغامی از بیوپسی سوزنی با روش های تصویربرداری از جمله اشعه ی ایکس، CT اسکن، MRI یا سونوگرافی می باشد. پزشکان به کمک بیوپسی تحت هدایت تصویربرداری قادر خواهند بود به نواحی مشکوکی دسترسی پیدا کنند که از طریق پوست قابل لمس نمی باشند، از جمله اختلالات در ناحیه کبد، ریه و پروستات. همچنین استفاده از این تصویر ها، به پزشکان کمک می کند تا بتوانند سوزن را به نقطه ی درست برسانند. جهت انجام تمامی بیوپسی های ذکر شده، ناحیه ی مورد نظر را به صورت موضعی بی حس می کنند تا درد به کمترین میزان خود کاهش یابد.

بیوپسی پوست:
بیوپسی پوست در واقع با برشی از سطح بدن صورت می گیرد. این بیوپسی اغلب برای تشخیص مشکلات پوستی از جمله ملانوم یا دیگر سرطان ها استفاده می شود.

 

انواع روش های بیوپسی پوست عبارتند از:

بیوپسی برشی (Shave):
پزشک با استفاده از ابزاری مانند تیغ، سطح پوست را می تراشد.

بیوپسی پانچ (Punch):
پزشک به کمک وسیله ای مدور و لوله ای شکل، اقدام به جداسازی بخش کوچکی از لایه های عمیق تر پوست می کند.

بیوپسی اینسیژنال (Incisional):
در این روش، ناحیه ی کوچکی از پوست به وسیله ی اسکاپل توسط پزشک جداسازی می شود. تصمیم برای بخیه کردن ناحیه به میزان برش از آن بستگی دارد.

بیوپسی اکسیژنال (Excisional):
طی این روند، پزشک کل توده یا تمام ناحیه ی غیرطبیعی پوست را جدا می کند. معمولا در این روش، جهت بستن ناحیه ی بیوپسی، از بخیه استفاده می شود.
علاوه بر بیوپسی های سوزنی و پوست، در برخی موارد نیاز به انجام بیوپسی آندوسکوپی یا بیوپسی جراحی می باشد که روند های متفاوتی با موارد فوق دارند.

در تمامی روش های ذکر شده، پیش از انجام بیوپسی، ناحیه ی مورد نظر به صورت موضعی بی حس می شود. پس از انجام بیوپسی، نمونه برای آنالیز به آزمایشگاه ارسال می شود.

 

کاربردهای بیوپسی:

  1. مشخص کردن سرطانی یا غیرسرطانی بودن تومور
  2. تعیین گرید تومور در صورت سرطانی بودن

 

منبع:

mayo clinic